30 «Сэтчӧс муын ыджыдалысьыс сёрнитіс миянкӧд скӧра. Сійӧ чайтіс, мый ми кыйӧдчысьяс.
Тіян пиысь ӧти мед мунас да вайӧдас вокнытӧ, а мукӧдсӧ налӧн локтӧдз йӧршитӧмӧн видза. Сэки тыдовтчас, висьталінныд-ӧ збыльсӧ. Энӧ кӧ, сідзкӧ, ті – збыльысь кыйӧдчысьяс».
Вокъяс локтісны Ханаан муӧ асланыс Яков бать дінас да висьталісны став лоӧмтор йывсьыс. Найӧ шуисны:
Ӧсип тӧдіс найӧс, но эз петкӧдлы, мый тӧдӧ. Сійӧ скӧра юаліс налысь: «Кытысь ті локтінныд?» Найӧ вочавидзисны: «Ханаан муысь нянь ньӧбны».
Ӧсиплы тӧд вылас усины вокъяс йылысь вӧтъясыс, и сійӧ шуис налы: «Ті кыйӧдчысьяс. Ті локтінныд видзӧдавны, кытысянь тайӧ му вылас позьӧ уськӧдчыны».
