32 «Ме куланвыйын, – вочавидзис Исав. – Мый меным тайӧ медводдза чужысьлӧн нимсьыс?»
Но Яков шуис: «Вузав меным ассьыд медводдза чужысьлысь нимтӧ».
Яков шуис: «Медводз кыв сет меным». Исав кыв сетіс, тадзи вузаліс Яковлы ассьыс медводдза чужысьлысь нимсӧ.
Исав шуис: «Абу весьшӧрӧ сійӧ Яков нима – кык пӧрйӧ конйыштіс менӧ. Медводдза чужысь нимӧс босьтіс, и бурсиӧмӧс босьтіс». Исав юаліс на батьыслысь: «Меным ӧмӧй тэ эн коль бурсиӧмсӧ?»
Коді сійӧ Ставсӧвермысьыс, мед ми кесъялім Сылы? Мый бурсӧ ваяс миянлы Сы дінӧ шыасьӧмыс?»
Найӧ шуавлісны Енмыслы: «Вешйы миян дінысь! Мый миянкӧд вермас вӧчны Ставсӧвермысь?»
Сійӧ шуліс, Енмыслы шогмӧмыс пӧ мортлы бурсӧ оз вай.
Вензяна эмбур йылысь, ӧш, осёл, ыж, паськӧм либӧ кутшӧмкӧ воштӧмтор йылысь кӧ кодкӧ шуас, мый тайӧ сылӧн, сэки кыкнан мортсӧ колӧ кывзыны Ен водзын. Кодӧс Енмыс мыждас, сійӧ мед вештысяс мӧдыслы кык пӧвстӧн.
Ті шуанныд, Енлы кесъялӧмным пӧ миян весьшӧрӧ. Мый бурыс пӧ вӧлі сыысь, мый ми кутчысим Сылӧн тшӧктӧмъясӧ да ветлім шогалӧмӧн Господь Саваоф водзын.
