15 Самуил асылӧдзыс узис [но зэв водз чеччис]. Сэсся восьтіс вежа керкалысь ӧдзӧсъяссӧ. Сійӧ поліс висьтавны Илийлы, мый сылы войнас восьтіс Господь.
Берек да Элкан видзисны Енлысь кудсӧ.
Бурджык, тіян пиысь кӧ кодкӧ йигналас крамлысь ӧдзӧссӧ, медым весьшӧрӧ энӧ сотӧй бисӧ Менам висьпуктанін вылын. Ті Меным абу шогманаӧсь, – висьталӧ Господь Саваоф, – и тіянлысь вайӧмторъяснытӧ Ме ог сибӧд.
Господь шуис: «Кывзӧй Менсьым кывъясӧс. Эм кӧ тіян пӧвстын Менам пророк, сылы Ме восся петкӧдчылӧм пыр да сёрнита сыкӧд вӧтас.
Ӧтчыд Силомын сёйӧм-юӧм бӧрын Анна сувтіс [Господь водзӧ юрбитны]. Господьлӧн керка ӧдзӧс дорын пукаліс Илий поп аслас пуклӧсын.
Господь локтіс, сувтіс да воддза мозыс бара шыасис: «Самуил, Самуил!» Самуил вочавидзис: «Висьтав [Господьӧй], Тэнад кесйӧгыд кывзӧ Тэнӧ».
Но Илий корис Самуилӧс ас дорас да шуис: «Самуил пиӧй». Мӧдыс шуис: «Ме тані».
