9 Тайӧ лунсяньыс Саул кутіс вежавны Давидлы.
Лаванлӧн чужӧм сертиыс Яков казяліс, мый Лаван кутіс мустӧмтны сійӧс.
Чорыда скӧрмӧм-ярмӧмтӧ сувтӧдны сьӧкыд, вежӧгтӧмтӧ нинӧм оз сувтӧд.
Нӧшта ме аддзи, мый быдпӧлӧс удж да быд зільӧм-вермӧм чужтӧ йӧз костын вежалӧм. И тайӧ, вӧлӧмакӧ, весьшӧрӧ, тӧв бӧрся вӧтлысьӧм кодь.
Ог ӧмӧй ме вермы ассьым сьӧмӧс видзны ас кӧсйӧм серти? Тэнад ӧмӧй вежыд петӧ, мый ме бур сьӧлӧма?”
гусясьӧм, горшасьӧм, лёк вӧчӧм, ылӧдчӧм, лэдзчысьӧм оласног, колысь син, омӧльтӧм, асьсӧ вылӧ пуктӧм да мывкыдтӧмлун.
Энӧ сетӧй омӧльыслы кутчысянін.
Вокъяс, энӧ мыжалӧй ӧта-мӧднытӧ, медым Енмыс эз мыжды тіянӧс. Мыждысьыс сулалӧ нин ӧдзӧс дорын.
Мӧд луннас Енмӧн ыстӧм пеж лов уськӧдчис Саул вылӧ. Саул пондіс йӧйтавны аслас керкаын, а Давид воддза мозыс ворсіс гуслиӧн. Сауллӧн киас вӧлі шы.
Сауллы тайӧ эз во сьӧлӧм вылас, сійӧ скӧрмӧмӧн шуис: «Давидӧс нимӧдӧны, сійӧ пӧ дас сюрсъясӧс вермис, а ме пӧ – сӧмын сюрсъясӧс. Сылы коли сӧмын ӧксыӧ пуксьыны».
Саул сёрнитіс Ионафан пиыскӧд да став аслас кесйӧгкӧд Давидӧс виӧм йылысь. Но Ионафан ёна радейтіс Давидӧс.
