14 Илий шуис Анналы: «Дыр-ӧ на тэ кутан кодавны? Пальӧдчы! [Мун Господь водзысь!]»
шыбитан кӧ лёк вӧчӧмсӧ аслад киысь, он лэдз овны лёкыслы аслад керкаын,
Бергӧдчан кӧ Ставсӧвермысь дінӧ, вештан кӧ лёксӧ аслад керка дінысь, сэки Сійӧ бара кыпӧдас тэнӧ.
– Дыр-ӧ на тэ кутан тадзисӧ сёрнитны? Тэнад кывъясыд бушков кодьӧсь!
Ме ёна кӧсъя аддзыны Тэнсьыд вынтӧ да дзирдлунтӧ, кыдзи водзын ме аддзывлі Тэнӧ вежаинын.
Вомсьыд мед пӧръясьӧм оз пет, ылӧг сёрни ас дінсьыд вӧтлы.
Дыр-ӧ на тэ, дышӧдчысь, пондан узьны, кор нин палялан аслад унмысь?
А мукӧдыс сералісны, юмов винаысь пӧ коддзӧмаӧсь.
Сэки ставныс найӧ тырисны Вежа Лолӧн да пондісны сёрнитны мукӧд кывъяс вылын, кыдзи Лов сетіс налы висьтавнысӧ.
Сідзкӧ, дугдӧй пӧръясьнытӧ, висьталӧй збыльсӧ ӧта-мӧдныдлы, ӧд ми – ӧта-мӧдлы юкӧнъяс.
Эновтӧй дӧзмӧмтӧ, лёксьӧмтӧ, скӧралӧмтӧ, зыксьӧмтӧ, омӧльтӧмтӧ да быдсяма лёк вӧчӧмтӧ.
