27 На вылӧ видзӧдлӧмӧн Исус шуис: «Мортлы тайӧ вермытӧмтор, но абу Енлы. Енмыслы ставыс вермана».
Господьлы абу сьӧкыд вӧчны тайӧс. Нӧшта Сійӧ сетас тіян киӧ моавсаясӧс.
Тышкайӧзӧн веськӧдлысь, коді видзис ӧксыӧс, шуис Енлӧн мортлы: «Весиг кӧ Господь енэжвыв ӧшиньяссӧ восьтас, тадзи оз вермы лоны». Елисей шуис сылы: «Тэ аслад синмӧн тайӧс аддзылан, но сёйнысӧ он кут».
– Ме тӧда, мый Тэ ставсӧ верман, Тэнӧ некод оз вермы кутны Аслад шуӧм серти вӧчӧмысь.
– Господьӧй Ыджыдӧй! Аслад ыджыд вынӧн да нюжӧдӧм киӧн Тэ вӧчин енэжсӧ и мусӧ, Тэныд нинӧм абу вермытӧмыс!
«Ме – Господь, став ловъя олысьыслӧн Ен. Эм-ӧ мыйкӧ Меным вермытӧмыс?
Господь Саваоф тадзи висьталӧ: коляс войтырлы талун сьӧкыд эскыны, мый тадзи вермас лоны, но Меным абу сьӧкыд тайӧс вӧчны, – висьталӧ Господь Саваоф.
На вылӧ видзӧдлӧмӧн Исус шуис: «Мортлы тайӧ вермытӧмтор, но Енмыслы ставыс вермана».
Велӧдчысьяс ёнджыка на чуймисны, юасисны ӧта-мӧдныслысь: «Коді нӧ вермас мездмынысӧ?»
Енлы нинӧм вермытӧмыс абу».
Исус шуис: «Мортлы вермытӧмыс – вермана Енлы».
Енмыс сетіс Сылы вын веськӧдлыны ставнас. Тайӧ выннас Кристос вежас миянлысь кулана вир-яйнымӧс да сетас миян вир-яйлы Ассьыс дзирдлунсӧ.
Ӧвраам эскис, мый Енмыс вына ловзьӧдны весиг кулӧмысь. Дзик тадзи и артмис. Исаакӧс вӧлі бӧр сетӧма Ӧвраамлы, быттьӧ сійӧ ловзис кулӧмысь.
Та вӧсна Сійӧ дзикӧдз вермӧ мездыны найӧс, кодъяс Сы пыр локтӧны Ен дінӧ. Сійӧ помтӧг олӧ, медым кевмысьны на вӧсна.
