37 Валак юаліс Валаамлысь: «Мыйла тэ эн лок, кор ме медводдзаысьсӧ мӧдӧдлі тэла ассьым йӧзӧс? Ме ӧмӧй ог куж пыдди пуктӧмӧн сибӧдны тэнӧ?»
Тышкайӧзӧс кыйисны, унмыс личкис найӧс, налӧн киясыс вынтӧммисны.
Кор Валаклы кывсис, мый Валаам петӧма туйӧ, сійӧ локтіс паныдавны Валаамӧс Арнон ю бокын сулалысь моавса карӧ, кӧні помасис сылӧн муыс.
Валаам вочавидзис: «Со, ме локті. Но мый ме верма шуны? Мый Енмыс сетас шуны, сійӧс и кута висьтавны».
Мун, кытысь локтін! Ме кӧсйи бурӧ пуктыны тэнӧ, но Господь эз лэдз».
Сэсся шуис: «Сета Тэныд став мусӧ мичлун-озырлуннас, ӧд ставсӧ тайӧс сетӧма меным. Ме верма сетны сійӧс кодлы кӧсъя.
Ті сибӧданныд ошкӧмсӧ ӧта-мӧдсяньныд, но ӧти Енсянь петысь ошкӧмсӧ онӧ корсьӧй. Сідзкӧ, кыдзи ті верманныд эскыны!
