31 «Эн эновт миянӧс! – корис Мӧисей. – Тэ тӧдан, кытчӧ чомъясӧн сувтлыны овтӧминын. Нуӧд миянӧс!
Синтӧмлы ме вӧлі синмӧн, коктӧмлы – кокӧн,
Став муыс мед полӧ Господьысь, муюгыдын став олысьыс мед дзӧрӧ Сы водзын.
Тэ кӧ мунан миянкӧд, ми юксям тэкӧд сійӧ бурнас, мый сетас миянлы Господь».
Нуӧй ӧта-мӧдныдлысь сьӧкыдсӧ, тадзи пӧртанныд олӧмӧ Кристослысь тшӧктӧмсӧ.
