28 Ме тӧда тэ йылысь ставсӧ: пукалан-ӧ, пыран-ӧ, петан-ӧ. Ме тӧда Меным паныд кыпӧдчӧмтӧ.
Тэ ӧд тӧдан Нирлысь Авенир писӧ. Сійӧ пӧръясьӧ. Воліс, мед тӧдмавны тэнад ветлӧм-мунӧм йылысь, и ставсӧ, мый тэ вӧчан».
Господьлӧн синмыс ставсӧ аддзӧ, лёк йӧзӧс и бур йӧзӧс.
Господь аддзӧ мортлысь туйяссӧ, став туйсӧ сылысь мурталӧ.
– Ме тӧда Моавлысь вывтіасьӧмсӧ, – висьталӧ Господь. – Сылӧн ошйысьӧмыс больгӧм кодь, сылӧн уджъясыс нинӧм кодьӧсь.
Ме тӧда тэнсьыд уджъястӧ. Тэ олан сэні, кӧні сӧтаналӧн юралан пуклӧсыс, но тэ зумыда кутчысян Менам нимӧ. Тэ эн соссьы Меным эскӧмысь весиг сэки, кор тіянын, сӧтана оланінын, виисны Антипаӧс – Менсьым эскана висьталысьӧс.
Акиш корис Давидӧс да шуис: «Ловъя Господь водзын шуа, мый тэ веськыд морт, и ме эськӧ кӧсйи, мед тэ ветлін мекӧд тышъясӧ. Локтӧмсяньыд тэ бура кесъялан меным, но мукӧд юралысьыс мустӧмтӧны тэнӧ.
