24 Симон-Петыр довкнитіс сылы, юав пӧ Исуслысь, код йылысь Сійӧ сёрнитӧ.
Крамысь петӧм бӧрын Закар эз вермы сёрнитнысӧ. Йӧзыс гӧгӧрвоисны, мый сійӧ аддзылӧма Енсянь петкӧдчылӧм. Закар сёрнитіс йӧзыскӧд пасъясӧн.
Сэки кинас ӧвтыштісны мӧд пыжын пукалысь ёртъяслы, корисны отсӧг вылӧ. Найӧ локтісны, сэсся кыкнан пыжсӧ вӧянвыйӧдзыс тыртісны чериӧн.
Велӧдчысьяс пиысь ӧти, коді вӧлі муса Исуслы, нёровтчӧмӧн пукаліс Исус бердын.
Исуслы морӧс бердас топӧдчӧмӧн тайӧ велӧдчысьыс юаліс: «Господьӧй, коді нӧ сійӧ?»
Петыр сетіс кинас пас, медым найӧ лӧнясны. Сэсся висьталіс налы, кыдзи Господь петкӧдіс сійӧс дзескыдінысь. «Юӧртӧй та йылысь Яковлы да мукӧд вокъяслы», – шуис Петыр. Та бӧрын петіс на дінысь да муніс мӧдлаӧ.
Сэки сувтіс Павел, сетіс кинас пас да шуис: «Израиль войтыр да Енмысь полысьяс, кывзӧй!
Павеллы лэдзисны сёрнитны. Сод вылас сулалӧмӧн Павел лэптіс кисӧ. Кор йӧзыс ланьтісны, сійӧ пондіс сёрнитны еврей кыв вылын:
