8 Господь шуис меным: «Морт пиӧй, ыдждӧд розьсӧ». Ме ыдждӧді розьсӧ, мый позис сэті пырны.
Абу сэтшӧм пемыдыс, весиг сэтшӧм сап пемыдыс, кытчӧ эськӧ вермисны дзебсьыны мыж вӧчысьяс.
Курыд шог налы, кодъяс ассьыныс мӧвпъяссӧ кӧсйӧны пыдӧ дзебны Господьысь. Пемыдас найӧ вӧчӧны ассьыныс уджъяссӧ, шуалӧны: «Коді аддзас миянӧс? Коді тӧдмалас миянӧс?»
Тэ эн су коньӧр йӧзӧс гусясиганыс, но паськӧмыд ляксьӧма тайӧ мыжтӧм йӧзлӧн вирнас. И та вылӧ видзӧдтӧг
Вермас ӧмӧй мортыс дзебсьыны, медым Ме эг аддзы сійӧс? – висьталӧ Господь. – Ме ӧмӧй абу быдлаын, енэжас и му вылас? – висьталӧ Господь.
Господь вайӧдіс менӧ крам йӧр пыранінӧ, и ме аддзи йӧр стенмысь розь.
Господь шуис меным: «Пыр да видзӧдлы, кутшӧм зывӧк найӧ вӧчӧны тані».
