14 Господь Ен Саваоф тадзи висьталӧ: – Сыысь, мый найӧ шуалӧны татшӧм кывъяс, Ме пукта Ассьым кывъясӧс тэнад вомӧ, и вӧча найӧс биӧн. А тайӧ войтырыс лоӧ пескӧн, и биыс ньылыштас найӧс.
Та вӧсна ёрӧмыс бырӧдӧ мусӧ, му вылын олысьяс вештысьӧны асланыс мыжысь. Му вылын олысьяс бырӧны, йӧзыс коли зэв этша.
Господь нюжӧдіс кисӧ, инмӧдчыліс менам вомӧ да шуис меным: – Ассьым кывъясӧс Ме пукті тэнад вомӧ.
Менам кывйӧй ӧд би кодь, – висьталӧ Господь, – сійӧ изкырта жуглысь ыджыд мӧлӧт кодь.
Та вӧсна Ме нӧйтлі тіянӧс пророкъяс пыр, Аслам кывъясӧн виавлі тіянӧс. Менам веськыда мыждӧмӧй югдӧдысь югӧр кодь.
Но Менам кывъясӧй инісны. Сійӧ, мый йылысь Ме ӧлӧдӧмӧн висьтавлі Меным кесъялысь пророкъяс пыр, суис батьяснытӧ. Сэки найӧ бергӧдчывлісны мыжсьыныс шуалӧмӧн: ”Господь Саваоф кыдзи шуис, сідзи и вӧчис. Сійӧ вӧчис миянкӧд асланым бӧрйӧм туйным да лёк вӧчӧмным серти”».
