42 Господь тадзи висьталӧ: Тайӧ войтырыслы Ме мӧдӧді уна лёксӧ, но тадзи жӧ Ме мӧдӧда налы бурсӧ, мый Ме кӧсйыси налы.
Водзын Ме тӧждыси, медым нетшкыны-пазӧдны, жугӧдны-бырӧдны найӧс да лёксӧ вӧчны налы. Ӧні Ме тадзи жӧ тӧждыся, медым лэптыны да быдтыны найӧс, – висьталӧ Господь.
«Воасны лунъяс, – висьталӧ Господь, – кор Ме збыльмӧда Ассьым кӧсйысьӧмӧс, мый шулі Израиль войтырлы да Иуда войтырлы.
Мувывса став войтыръяс водзын тайӧ карыс ваяс Меным нимкодьлун, ошкӧм да нималӧм. Кор войтыръяс кыласны бурыс да лӧньлуныс йылысь, мый Ме сета тайӧ карас олысьяслы, найӧс полӧм-дзӧрӧм босьтас.
Оз-ӧ Медвылыссалӧн шуӧм серти ло лёкыс да бурыс?
Енэжыс да муыс бырас, а Менам кывъясӧй оз бырны.
