13 Став тэнад мыжысь, мый тэ, Иуда войтыр, вӧчин аслад му пасьтала, тэнсьыд эмбуртӧ да озырлунтӧ Ме сета мырддявны, некод оз вештысь сыысь.
Тэнад мичлуныд мед кыскас тэ дінӧ ӧксыӧс. Копыртчыв сылы, ӧд сійӧ – тэнад ыджыдыд.
Господь тадзи висьталӧ: – Дон босьттӧг вӧлі вузалӧма тіянӧс, сьӧм мынтытӧг лоӧ мездӧма-ньӧбӧма тіянӧс!
А ӧні мый Ме аддза? – висьталӧ Господь. – Менсьым войтырӧс босьтісны дон мынтытӧг, налӧн юралысьясыс бӧрдӧны, – висьталӧ Господь. – Менсьым нимӧс быд лун омӧльтӧны.
Дӧваяслӧн лыдыс лоӧ саридздор лыа дорысь на унджык. Луншӧр кадӧ Ме мӧдӧда мамъяс дінӧ эмбур мырддялысьясӧс, виччысьтӧг мамъясӧс суас полӧм-тіралӧм.
да Менам керӧс вылын. Тіян мыжъяс вӧсна, мый ті вӧчинныд асланыд му пасьтала, Ме сета мырддялысьяслӧн киӧ эмбурнытӧ, озырлуннытӧ да вись ваян мылькъяснытӧ.
Тайӧ карыслысь озырлунсӧ да эмбурсӧ – ставсӧ, мый могысь тані олысьяс уджалісны, тшӧтш иудаса ӧксыяслысь став донаторсӧ Ме сета вӧрӧг киӧ. Вӧрӧг ставсӧ куштас-мырддялас да нуас аскӧдыс Вавилонӧ.
Саваын да Деданын олысьяс, тшӧтш фарсисса вузасьысьяс да лев кодь ён йӧз юаласны тэнсьыд, локтін-ӧ куштыны мусӧ, чукӧртін-ӧ тышкайӧзтӧ, медым мырддявны эзысь-зарни, ыж-мӧс да эмбур-озырлун.
Но налысь озырлунсӧ мырддясны, налысь керкаяссӧ куштасны. Найӧ лэптасны керкаяс, но овны сэні оз кутны, пуктасны виноград, но винасӧ юны оз кутны.
