25 Дансянь чужысьяс шуисны сылы: «Ланьт! А он кӧ, миян скӧр йӧзным уськӧдчасны тіян вылӧ. Сэки тэысь ни тэнад котырысь нинӧм оз коль».
Тэ ӧд тӧдан ассьыд батьтӧ да сылысь йӧзсӧ. Найӧ повтӧмӧсь да зэв скӧрӧсь, ошпиянсӧ воштӧм ош кодьӧсь [да видз вылын шӧйтысь скӧр кабан кодьӧсь]. Тэнад батьыд зэв сюсь веськӧдлысь, сійӧ оз ӧтилаын кут узьлыны аслас тышкайӧзкӧд.
– Ловъя Ен водзын, коді эз веськыда мыжды менӧ, Ставсӧвермысь водзын, коді шогнас тыртіс олӧмӧс, ме шуа:
Мед шымыртас сійӧс пемыдыс, лэччас сы вылӧ сап пемыдыс, мед вевттяс сійӧс сьӧд кымӧрыс, мед повзьӧдас сійӧс шонділӧн кусӧмыс.
Микей шуис: «Ті босьтінныд менсьым вӧчӧм енъясӧс да менсьым попӧс. Менам нинӧм эз коль! И нӧшта на юаланныд, мый меным колӧ?»
Дансянь чужысьяс водзӧ мунісны. Микей гӧгӧрвоис, мый найӧ сыысь вынаджыкӧсь, да бӧр бергӧдчис гортас.
Став йӧзыс ёна шогсисны, быдӧн шогсис аслас ныв-пиыс вӧсна. Найӧ весиг кӧсйисны изъявны Давидӧс, та вӧсна сылы вӧлі вывті сьӧкыд.
