12 Маной юаліс: «Кор тэнад кывъясыд збыльмасны, сэки кыдзи пинымлы колӧ овны да мый вӧчны?»
Ӧвраамӧс Ме бӧрйи висьтавны аслас пиянлы да сысянь чужысьяслы, мед ветласны Господь туйӧд, оласны веськыда да мыждасны збыльыс серти. Сэки Ме, Господь, вӧча ставсӧ, мый кӧсйыси Ӧвраамлы».
Налӧн вомысь петӧ ылӧгыс, кинысӧ лэптӧмӧн найӧ ылӧг кыв сетӧны.
Веськӧд питӧ бур туй вылас ичӧтсяньыс, и весиг пӧрысь каднас сійӧ оз кеж сэтысь.
велӧдіс тадзи: «Менсьым кывъясӧс пукты сьӧлӧмад, тшӧктӧмъясӧс видз да ов на серти.
Батьяс, энӧ дӧзмӧдӧй ассьыныд челядьнытӧ, но быдтӧй-велӧдӧй найӧс Господьлӧн кӧсйӧм серти.
Маной чеччис да муніс гӧтырыс бӧрся. Сэсся матыстчис тайӧ мортыс дінӧ да юаліс сылысь: «Тэ-ӧ сёрнитін сэки менам гӧтыркӧд?» Андел вочавидзис: «Ме».
Господьлӧн андел шуис Манойлы: «Тэнад гӧтырыд мед видзчысяс ставсьыс, мыйысь ме ӧлӧді.
