10 Ме шуи: ”Господьӧй, мый меным вӧчны?” Господь шуис: ”Чеччы да мун Дамаскӧ. Сэні висьталасны, мый тэныд вӧчнысӧ”.
Сэки ме дзик пыр мӧдӧді тэ дінӧ ассьым йӧзӧс. Тэ бура вӧчин, мый локтін. Ми ставным ӧні Ен водзынӧсь да дасьӧсь кывзыны ставсӧ, мый Енмыс тшӧктіс висьтавны тэныд».
Сэсся петкӧдіс найӧс ортсӧ да шуис: «Бур йӧзӧй, мый меным вӧчны, мед мездмыны?»
Петырлӧн кывъясыс вӧрзьӧдісны йӧзыслысь сьӧлӧмсӧ. Найӧ шуисны Петырлы да мукӧд апостолыслы: «Вокъяс, мый миянлы вӧчнысӧ?»
Дзирдалана югыдсьыс менам синмӧй пемдіс. Та вӧсна мекӧд локтысьяс киӧд кутӧмӧн нуӧдісны менӧ Дамаскӧ.
Савлӧс полӧм босьтіс, тіралӧмӧн сійӧ юаліс: «Господьӧй, мый Тэ тшӧктан меным вӧчны?» Господь шуис сылы: «Чеччы да мун карас. Сэні висьталасны, мый тэныд колӧ вӧчнысӧ».
