10 Та вӧсна аньлы колӧ вевттьыны юрсӧ. Тайӧ лоӧ анделъяслы пасӧн, мый сійӧ ыджыдалӧм улын.
А Сарралы шуис: «Вокыдлы ме сеті сюрс сикель эзысь. Тайӧ козиныс став тэнад матыссалы висьталӧ, мый тэ абу мыжа».
Уна вӧтыд да уна сёрниыд – весьшӧрӧ. Но тэ пов Енмысь!
«Кывзӧй, тайӧ ичӧтъясысь весиг ӧтикӧс энӧ ӧтдортӧй. Висьтала тіянлы: енэжын налӧн анделъясныс век енэжвыв Батьлӧн чужӧмбан водзынӧсь.
Но Господь пытшкын айлов оз вермы лоны аньтӧг, и ань – айловтӧг.
Абу айловӧс вӧчӧма аньлы, но аньӧс – айловлы.
Анделъяс – кесъялысь ловъяс. Енмыс мӧдӧдӧ анделъясӧс кесъявны налы, кодъяслы вичмӧ мездмӧмыс.
