9 ما زانێن، مَسیه که چه مُردگان جاه جناێنگ بوتگ، نون هچبرَ نمریت و مَرک چه اِد و رَند آییئے سرا سرزۆرَ نبیت.
بله اَنگت، چه آدما بگر تان موسّایا، مَرکا هاکمی کرت، تنتنا همایانی سرا هم که سَرکشّی‌اِش آدمئے ڈئولا نه‌اَت. آدم هما کَسئے مِسال اَت که آیگی اَت.
آ، گۆن وتی مَرکا، یکّێن رندا په مُدامی، په گناها مُرت و وتی انّوگێن زِندا، په هُدایا زِندگ اِنت.
باید اِنت گناه شمئے سرا هاکمی مکنت، پرچا که شما شَریَتئے ساهگا نه‌اێت، رهمتئے ساهگا اێت.
پمێشکا، ما چه پاکشۆدیئے راها مُرتگ و گۆن آییا کَبر کنگ بوتگێن، تان هما پئیما که مَسیه چه پِتئے شان و شئوکتا چه مُردگان زِندگ کنگ بوت، همے ڈئولا ما هم نۆکێن زِندئے تها گام بجنێن.
من زندگێن آن. من مُرتگ‌اَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.
