27 اے آیانی وتی جندئے شئور اَت. آ په راستی یَهودیانی وامدار اَنت، چێا که وهدے دَرکئوم گۆن یَهودیانی روهی برکتان شریکدار بوتگ‌اَنت، آ هم وامدار اَنت که گۆن وتی مالی هستیا، یَهودیانی هِزمتا بکننت.
مئے گناه و رَدیان ببَکش، اَنچُش که ما وتی سجّهێن دئینکار بَکشتگ‌اَنت.
اگن درچکئے لهتێن ٹال پرۆشگ و سندگ بوتگ و تئو که جَنگلی زئیتونئے ٹالے ائے، آ دگه ٹالانی نیاما گۆن درچکا پئیوَند جنَگ بوتگئے و نون زئیتونئے ریشّگئے پُرزۆرێن شیرگا شریکدار ائے،
ما زانێن که شَریَت روهی چیزّے، بله من نَپسانی مردمے آن که گُلامێئے پئیما گناهئے کِرّا بها بوتگان.
هما مردما که اُستاد هُدائے هبرا سۆجَ دنت، باید اِنت آ هر شَرّێن چیزّا گۆن وتی اُستادا بَهر بکنت.
منِ پولُس اے گپّا دستِ وت نبشته کنگا آن: ”مَنِشَ دئیان و ترا نگوَشان هم که ترا اے نۆکێن زند منی برکتا رستگ و تئو منی وامدارئے.“
