4 سۆچُکیانی دوتّ گۆن هُدائے پَلگارتگێنانی دْوایان هئوار، چه پرێشتگئے دستا هُدائے کرّا بُرزاد شتنت.
منی دْوا تئیی بارگاها چۆ سۆچکیا کبول بات و منی چِست بوتگێن دست، بێگاهئے کُربانیگئے پئیما.
په سۆچُکیئے چێر سۆچگا کُربانجاهے اَڈّ کن، چه چِگردئے دارا اَڈّی کن.
وهدے زَکَریا سۆچُکی دوتّ دئیگا اَت، اے دگه سجّهێن مردم ڈنّا دْوا کنگا اَتنت.
کُرنیلیوسا گۆن تُرسے پرێشتگئے نێمگا چمّ سکّ داتنت و گوَشتی: ”جی واجه! چے گوَشئے؟“ پرێشتگا پَسّئو دات: ”تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها رَستگ.
پرستشگاه چه دوتّا پُرّ بوت که چه هُدائے شئوکت و آییئے زۆرا آتک و کَسّا تان هما وهدا پرستشگاهئے تها شتَ نکرت که هپتێن پرێشتگانی هپتێن اَزاب سَرجم نبوتنت.
دگه پرێشتگے آتک و کُربانجاهئے کرّا اۆشتات که تلاهێن بۆسۆچے گۆن اَتی. آییا باز سۆچُکی دئیگ بوت که گۆن هُدائے سجّهێن پَلگارتگێنانی دْوایان یکجاهِش بکنت و هما تلاهێن کُربانجاهئے سرا پێشِش بکنت که هُدائے تَهتئے دێما اِنت.
