10 من کَسانێن تومار چه پرێشتگئے دستا زرت و وارت. دپا بێنگئے ڈئولا شیرکن اَت بله اَنچۆ که من وارت، منی لاپ تَهل بوت.
منی پگر و هئیال آییا پسُند باتنت که من آییئے بارگاها شادمانیَ کنان.
تئیی هبر چۆنێن شیرکنێن تامے کننت، منی دپا چه بێنگا شیرکنتر اَنت.
چه تلاها دلکشتر، تنتنا چه اَسیلێن زرّ هم، چه شَهدا شیرکنتر، تنتنا چه بێنگئے کُدامئے هر ترَمپا وَشتر.
منا گوَشتِش: ”په تئو اے اَلّمی اِنت که پدا بازێن کئوم، راج، زبان و بادشاهانی بارئوا پێشگۆیی بکنئے.“
من پرێشتگئے کرّا شتان و کَسانێن تومار لۆٹت. آییا منا گوَشت: ”بزور و بوَری. اے تئیی لاپئے تها تَهلَ بیت بله تئیی دپا بێنگئے ڈئولا شیرکن.“
