61 وتی زۆر و واکئے پێتی‌ای بندیگ کناێنت، وتی شان و شئوکتئے نِشانی‌ای دژمنانی دستا دات.
’هُداوند! جاه جن و وتی آسودگیئے جاگها بیا گۆن وتی زۆرئے اَهد و کَرارئے پێتیا.
او دروازگان! وتی سرا بُرز بدارێت. او کوَهنێن در و دپیگان! وتا په شاهگانی پَچ کنێت، تانکه مزنی و شانئے بادشاه بگوَزیت.
تئیی پاکێن جاگها، منا تئیی شُبێن بوتگ، تئیی شان و کدرتُن دیستگ،
جمبرا شاهدیئے تَمبو سرپۆش کرت و تَمبو چه هُداوندئے شان و شئوکتا سَررێچ بوت.
