13 او هُدا! تئیی راه پاک اِنت. کجام هُدا مئے هُدائے پئیما مزن بوتَ کنت؟
آییا بنازێنێت، آییا په سئوت بنازێنێت، آییئے سجّهێن باکَمالێن کارانی هبرا بکنێت.
منا، وتی رهبندانی راها سرپد کن و من تئیی باکَمالێن کارانی سرا پِگرَ کنان.
چه هُداوندا یک چیزّے لۆٹتگُن و همِشیئے پد و رندا بان، که وتی زِندئے سجّهێن رۆچان هُداوندئے لۆگا جهمنند ببان، تانکه هُداوندئے زێباییا بگندان و پرستشگاها چه هماییا رهشۆنی بلۆٹان.
تئیی پاکێن جاگها، منا تئیی شُبێن بوتگ، تئیی شان و کدرتُن دیستگ،
دێما شائر و پُشتا سازگر و نیاما جنک تمبورگ جنَگا اَنت.
او هُدا! تئیی اَدل تان بُرزێن اَرشا اِنت، تئو ائے که مزنێن کارِت کرتگ. او هُدا! تئیی مَٹّ کئے اِنت؟
تان هما وهدا که هُدائے پاکێن جاگها شتان. نون اے مردمانی آکبتُن دیست.
او هُداوند! هُدایانی نیاما کَسّ تئیی مَٹَّ نبیت و تئیی کار بێمَٹّ اَنت.
او هُداوند! هُدایانی نیاما کئے تئیی پئیما اِنت؟ کئے تئیی پئیما پاکیا مَزَن‌شان اِنت؟ تئیی پُرشانێن کار سَتا کرزنت و تئو هئیران کنۆکێن کارَ کنئے.
