12 آ هاکمانی گرورانَ پرۆشیت، زمینئے بادشاه چه آییا تُرسنت.
پمێشکا، او بادشاهان! اَگلمند ببێت. اَنچش او جهانئے هاکمان! اَدب بزورێت.
آ وهدا وتی هِژمئے تها گۆن آیان هبرَ کنت، وتی گَزبئے تها آیانَ تُرسێنیت:
چیا که بُرزێن اَرشئے هُداوند باکَمال اِنت، سجّهێن جهانئے مزنێن بادشاه.
وتی شُگرگزاریئے کُربانیگا هُدایا پێش کن و وتی کئولا گۆن بُرزێن اَرشئے هُدایا پوره کن.
بادشاه گۆن وتی لشکرانَ جِهنت و تچنت، جنێن وتی لۆگا آواران بهرَ کننت.
او هُدا! تئو وتی پاکێن جاگها باکَمال ائے، اِسراییلئے هُدا وتی کئوما زۆر و واکَ بکشیت. هُدایا ستا و سنا بات.
پدا زمینئے بادشاه، مزنێن مردم، پئوجی سرمستر، هستۆمند، زۆراور، هر گُلام و هر آزاتێن مردم، سجّهێنان وتا گارانی تها و کۆهانی سِنگ و تَلارانی نیاما چێر دات.
