12 بله هُدا چه دێرێن زمانگان منی بادشاه اِنت، که زمینئے سرا نجات‌بَکشێن کارَ کنت.
او هُدا! تئو منی بادشاه ائے. په آکوبا پێرۆزیئے هُکما بُرّ.
او هُداوند! بامگواهان تئو منی تئوارا اِشکنئے، بامگواهان، گۆن دَزبندی وتی واهگان پێشَ کنان و وداریگَ بان.
چُش هم گوَشتی: ’هما کئوم که آیان وتی گُلام و چێردستَ کنت، من آیان سِزا دئیان. پدا چه آ مُلکا درَ کایَنت و همے جاگها منا پرستشَ کننت.‘
