1 او هُدا! زوتّ کن و منا برَکّێن. او هُداوند! په منی مَدَتا اشتاپ کن.
هُداوند! منا زوتّ پَسّئو دئے، منی روها دَم برتگ، وتی دێما چه من چێر مدئے، که همایانی پئیما بان که کَلّ و کبرا کپنت.
او هُداوند! منا گۆن وتی هِژما هکّل مدئے و گۆن وتی گَزبا نِهرّ.
نزّیک بیا و منا برَکّێن، دژمنانی سئوَبا منا بمۆک.
او هُدا! چه من دور مبئے. او منی هُدا! منی مدتا اِشتاپ کن.
