20 مئے هُدا رَکّێنۆکێن هُدا اِنت، چه مرکا رَکّێنگ هُداوندئے دستا اِنت، تهنا هُداوندئے.
چیا که تئو، او هُدا، منا چه مرکا رَکّێنئے و منی پادان چه لَکُشَگا دارئے، که زِندئے رُژنا تئیی بارگاها گام بجنان.
هُداوند منی زۆر و واک و منی نازێنک اِنت. هُداوند په من نجاتے بوت. منی هُدا اِنت، منَ نازێنانی. منی پتئے هُدا اِنت و من آییا سَتا و سَنا کنان.
شما سامِری هماییا پرستشَ کنێت که نزانێتی، بله ما هماییا پرستشَ کنێن که زانێنی، چێا که نِجات چه یَهودیانَ کئیت.
هما پئیما که پت مُردگان زندگَ کنت و آیان زِندَ بَکشیت، چُکّ هم هرکَسا که بلۆٹیت زندگَ کنت.
تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.
من زندگێن آن. من مُرتگ‌اَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.
رندا من پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. آییا جُهلێن تَهتَرونئے کلیت و مزنێن زمزیلے دستا اَت.
