2 زمینِت جُمبێنتگ و تَل داتگ، تَلانی بگر که لرزگا اِنت.
هما که زمینا چاریت، زمینَ لرزیت، کۆهان که دستَ جَنت، دوتَّ بنت.
بِلَرز، او زمین! هُداوندئے بارگاها، آکوبئے هُدائے بارگاها.
نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت، کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت، چیا که آ هِژم گپتگ‌اَت.
تئو آییئے سجّهێن دیوال کرۆتکگ‌اَنت و آییئے مُهرێن کلات پرۆشتگ.
او هُداوند! هُدایانی نیاما کئے تئیی پئیما اِنت؟ کئے تئیی پئیما پاکیا مَزَن‌شان اِنت؟ تئیی پُرشانێن کار سَتا کرزنت و تئو هئیران کنۆکێن کارَ کنئے.
هما وهدا مزنێن پرستشگاهئے پرده، بُرزادا بگر تان جَهلاد، دِرت و دو بهر بوت، زمین لَرزت و تَلار ترَکِّت و کپ بوتنت،
