8 تئو منی دَرپَدَریئے هسابانَ دارئے، منی اَرسان وتی اَرسدانا بکن، اے تئیی کتاب و دپتران نبشته نه‌اَنت؟
هُداوند تئیی هر رئوَگ و آیگئے نِگهپان اِنت انّون و تان اَبد.
تئیی چمّان منی ناسرجمێن جان دیست، منی زِندئے سجّهێن رۆچ تئیی کتابا نبشته کنگ بوتنت، چه هما وهدا پێسر که چه اے رۆچان یکّے هم نئیاتکگ‌اَت.
”او هُداوند! منی دْوایا بِشکن و په کُمکا منی پریاتئے نێمگا دلگۆش کن، ارسانُن مشمۆش و بێتئوار مبئے. چیا که تئیی گوَرا مهمانێئے پئیما آن، دَرامدے، وتی پت و پیرێنانی ڈئولا.
هُدایا شمئے سرئے مودانی هساب هم گۆن اِنت.
من مُردگ دیستنت، مزن و کسان، که تَهتئے دێما اۆشتاتگ‌اَتنت. کتاب پَچ کنگ بوتنت و دگه کتابے هم پَچ کنگ بوت، ”زِندئے کتاب“. مُردگ وتی کرتگێن کارانی هسابا دادرسی کنگ بوتنت، هما کارانی هسابا که کتابانی تها نبشتگ‌اَت.
چێا که تَهتئے نیاما اۆشتاتگێن گوَرانڈ، اِشانی شپانکَ بیت و اِشان زِنداپئے چَمّگانی راها پێشَ داریت و هُدا چه اِشانی چمّان هر اَرسا پَهکَ کنت.“
