16 وهدے شما گندێت کَسے هستۆمندَ بیت و لۆگئے شئوکتی گێشَ بیت، متُرسێت.
آکوبا اِشکت که لابانئے چُکّ گوَشگا اَنت: ”آکوبا مئے پتئے سجّهێن مال و هستی پُشتا کَشِّتگ. چه مئے پتئے مالان وتا چۆ سێر و هَزگاری کرتگ.“
بدکارانی سئوَبا جۆش مجن و رَدکارانی سرا هَسَدّ مکن.
هُداوندئے بارگاها آرام بئے و گۆن اۆپارے آییئے ودارا. آیانی سئوَبا جۆش مجن که وتی راها کامران اَنت و آیانی سئوَبا هم که پلیتێن پندلان کارَ بندنت.
بلاه و سکّیانی رۆچان چیا بترسان، آ وهدا که رَد دئیۆکانی بدی منا انگرَّ کنت؟
کئوم اِشیئے رُژنئے تها گامَ جننت و زمینئے بادشاه وتی شان و شئوکتا اِشیئے تها کارنت.
سجّهێن کئومانی شئوکت و شرپ اِشیئے تها آرگَ بنت.
