6 گۆن وتی نازێنکان هُدایا ستا کنێت، نازێنک جنێت، بنازێنێت، مئے بادشاها بنازێنێت.
تئیی شان و شئوکتا نازێنان، او منی هُدا! او بادشاه! تئیی ناما سَتا کنان، اَبد تان اَبد.
په هُدایا سئوت بجنێت و آییئے ناما نازێنێت، په آییا که جمبران سوار اِنت ستا و سنائے تئوارا بُرز کنێت. آییئے نام هُداوند اِنت، آییئے بارگاها شادهی کنێت.
بێشَکّ، مئے بادشاه هُداوندئیگ اِنت، مئے اِسپر، اِسراییلئے پاکێنئے.
مَریما په آیان نازێنک جت: ”هُداوندا بنازێنێت، چێا که هُداوند په شان و شئوکت سۆبێن بوت. آییا اَسپ و اَسپ‌سوار دریایا چَگَل داتنت.“
گڑا بادشاه گۆن آیان که راستێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او بَهتاوران که شمارا چه منی پتا برکت رَستگ! بیاێت، اے بادشاهیا وتی میراس کنێت، که چه دنیائے بُنگێجا په شما تئیار کنگ بوتگ.
ایسّائے سربرا، سَلیبئے دارئے سرا، مئیارنامگے دْرَتکِش که آییئے سرا نبشتگ‌اَت: ”اے یَهودیانی بادشاه، ایسّا اِنت.“
