20 اگن ما وتی هُدائے نام بشمشتێن، یا دست په بیگانگێن هُداێا بُرز کرتێن،
اے سجّهێن مئے سرا آتکگ‌اَنت، بله اَنگت ما ترا نشمُشتگ و گۆن تئیی اَهدا ناراست نبوتگێن.
بله بادشاه هُدائے درگاها شادهیَ کنت و هرکَس که گۆن هُدایا سئوگندَ وارت پَهرَ کنت، چیا که درۆگبندانی دپ چُپّ و بندگَ بیت.
کاسِد چه مِسرا کاینت هَبَشَه اشتاپیا وتی دستان دێم په هُدایا بُرزادَ کنت.
آییئے کرتگێن کارِش شَمُشتنت، هما اَجَبێن کار که آیانا پێشی داشتگ‌اتنت،
شمئے نیاما درامدێن هُداے مبات و بیگانگێن هُداێئے دێما سرا جَهل مکنێت.
موسّایا گوَشت: ”من اَنچۆ که چه شهرا درَ کایان، وتی دستان هُداوندئے نێمگا چِستَ کنان. گرَندَ اۆشتیت و ترۆنگلئے گوارگ بندَ بیت که تئو بزانئے که دنیا هُداوندئیگ اِنت.
