10 دلُن مان سێنَگا کُپ کُپّا اِنت، واک و توانُن در شتگ، چمّانی رُژنایی هم گار اِنت.
منی چمّ په هما رکێنگا وداریگ اَنت که چه تئیی نێمگا اِنت، تئیی آدلێن کئولئے پوره بئیگئے اِنتزارا آن.
چیا که زِندُن گَمان وارتگ و اُمر نالگان، چه منی گناها، تاگتے په من پَشت نکپتگ و هَڈّ و بندُن پوسّان اَنت.
آسکئے پئیما که په کئورئے آپان زهیروار اِنت، همے پئیما، او منی هُدا، منی اَرواه تئیی زهیران اِنت.
چمُّن چه بازێن اَندۆهان نِزۆر بوتگ‌اَنت و چه بازێن دژمنان تهار.
چه بازێن پریاتان دمُن برتگ، منی نُکّ هُشک اِنت و چمّ وتی هُدائے ودارا تهار بوتگ‌اَنت.
منی چمّ چه اندۆها تهار بوتگ‌اَنت. او هُداوند! هر رۆچ ترا تئوارَ کنان و دستان په تئو شَهاران.
