2 هُداوندئے نامئے شان و شئوکتا ستا کنێت، هُداوندا مان آییئے پاک و پَلگارێن دْرَپشناکیا ستا کنێت.
آ رۆچا که تئو وتی لشکرا مُچَّ کنئے، تئیی مردم په شئوکے گۆنَ بنت. گۆن پاکیئے شان و زێباییا تئیی ورنا تئیی گوَرا کاینت، چۆ که نۆد چه بامگواهئے باتِنا.
چه هُداوندا یک چیزّے لۆٹتگُن و همِشیئے پد و رندا بان، که وتی زِندئے سجّهێن رۆچان هُداوندئے لۆگا جهمنند ببان، تانکه هُداوندئے زێباییا بگندان و پرستشگاها چه هماییا رهشۆنی بلۆٹان.
مئے هُداوندێن هُدائے مهربانی په ما سر بات، مئے دستانی کاران برکت بدئے، هئو، مئے دستانی کاران برکت بدئے.
اِزّت و شان هماییئے چپّ و چاگردا اِنت و کدرت و زێبایی آییئے پاکێن بارگاها.
چیا که تئو، او بُرزێن اَرشئے هُداوند، سجّهێن زمینئے سرا مزن‌شان ائے، تئو سجّهێن ”هُدایانی“ سرا بالادست ائے.
