45 آ دِلتْرَکَّ بنت، لرزان و دْرهان چه وتی کلاتانَ تچنت.
هُدایا بگوَشێت: ”تئیی کار چنکدر باکمال اَنت. تئیی واک و کدرتئے مزنیئے سئوَبا دژمن تئیی دێما هاکا کپنت.
بله ترا گهترێن گندمئے وراکُن داتگ‌اَت و ترا چه تلارا در کرتگێن بێنَگا سێرُن کرتگ‌اَت.“
رۆچ گۆن وتی سۆچۆکێن بْرانزا سرَ کَشّیت و کاهان هُشکَ کنت، آیانی پُلَّ رِچنت و زێبایی‌اِش گارَ بیت. هستۆمند همے پئیما اِنت، وتی کَسب و کارانی چِن و لانچا گیمُّریت و بێگواهَ بیت.
آیان گۆن کۆه و تَلاران گوَشت: ”مئے سرا بکپێت و مارا چه تَهتئے سرا نِشتگێنئے چِهرگا و چه گوَرانڈئے گَزبا چێر بدئیێت.
