2 په آییئے پُرواکێن کاران آییا ستا کنێت، په آییئے کاملێن مزنیا آییا ستا کنێت.
تانکه سجّهێن بنی‌آدم تئیی زۆراورێن کاران جار بِجننت، تئیی بادشاهیئے شان و شئوکتا.
هُداوند مزن اِنت و ستائے باز لاهک، کَسّ آییئے مزنیا کَدّ و کِساس کرتَ نکنت.
کئومانی نیاما آییئے شان و شئوکتئے جارا بجنێت، سجّهێن کئومانی نیاما آییئے اَجَبێن کارانی.
که هُداوند مزَن اِنت و ستایانی لاهک، چه سجّهێن ”هُدایان“ باکَمالتر اِنت.
