4 هما یکّێنئے شگرا بگرێت که مزنێن مۆجزهَ کنت، مِهری اَبدمان اِنت.
هُداوندێن هُدایا ستا بات، اِسراییلئے هُدایا، اجبێن کارانی کنۆک تهنا هما اِنت.
که تئو مزن ائے و اجبێن کارَ کنئے، هُدا تهنا تئو ائے.
او هُداوند! هُدایانی نیاما کئے تئیی پئیما اِنت؟ کئے تئیی پئیما پاکیا مَزَن‌شان اِنت؟ تئیی پُرشانێن کار سَتا کرزنت و تئو هئیران کنۆکێن کارَ کنئے.
آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت: ”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی راه په اَدل و راستی اَنت، او کئومانی بادشاه!
