160 تئیی سجّهێن هبر راست اَنت و تئیی سجّهێن آدلێن هُکم اَبدمان.
پاکێن کتابئے سجّهێن هبر هُدائیگ اَنت که الهامئے شکلا دێمی داتگ‌اَنت. پاکێن کتاب په تالیم دئیگا، په رَدیانی سرپد کنگ و راست کنگا و په پهرێزکاریئے هێل دئیگا پائِدَگمند اِنت
تئیی پرمان تان اَبد په اَدل اَنت، منا سرپدی بدئے که زندگ بمانان.
شمارا راستێنَ گوَشان، زمین و آسمانئے گار و بێران بئیگا پێسر، شَریَتئے یکّ آب و ٹِکّے هم گارَ نبیت تان سجّهێن سَرجم مبنت.
تئیی اَدل دائمی و تئیی شَریَت راست اِنت.
من سکّ دێر اِنت زانتگ، تئو وتی پرمان برجم داشتگ‌اَنت که اَبدی ببنت.
آ پرمان که تئو داتگ‌اَنت په اَدل اَنت، سرجمیا پُراِهتبار.
تئیی سجّهێن پرمان پُراِهتبار اَنت، منا کُمَک کن که مردم منا مُپت و ناهَکّا آزارَ دئینت.
او هُداوند! منَ زانان که تئیی هُکم په اَدل اَنت و تئو چه وتی وپاداریا منا مُسیبتانی تها دئور داتگ.
