8 هُدائے کِرّا پناه زورگ چه انسانئے سرا تئوکل کنگا شرتر اِنت.
لابانا جُست کرت: ”ترا چے بدئیان؟“ آکوبا پَسّئو تَرّێنت: ”منا هچّ مدئے، بله اگن اے یکّێن کارا په من بکنئے، گڑا من اَنگت تئیی رمگئے شپانکی و پاسپانیا کنان.
شهزادگانی سرا تئوکل مکنێت، مردمانی سرا، که رَکّێنتَ نکننت.
بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت و دێما گۆن پُرکبرێنانَ نکنت، گۆن همایان که درۆگێن هُدایانی رَندگیریا گُمراه اَنت.
