34 کِشت و کِشاری زمینان سۆرگَ کنت، اۆدئے جَهمنندانی بدکاریئے سئوَبا.
لوتا چمّ چست کرتنت، دیستی که اُردُنئے سجّهێن دشت، تان سۆهرا سێراپ اِنت، هُداوندئے باگئے ڈئولا، مِسرئے سرڈگارئے ڈئولا. اے چه آ وهدا پێسر اَت که هُداوندا سُدوم و گُمورَهئے شهر گار و بێگواه کرتنت.
سُدومئے مردم بَدکار و هُداوندئے دێما باز گُنهکار اَتنت.
نون اے گُڈّی پنچێن بادشاه، سِدّیمئے دَرَگا، بزان وادزِرئے دَرَگا یکجاه بوتنت.
وهدے زمینا کارَ کنئے، زمین په تئو برَ نئیاریت و تئو، جهانا دَرپَدَر و بےآرامَ بئے.“
او هُدا! آ وهدا که وتی کئومئے رهشۆن اتئے، آ وهدا که گیابانا ملّان اتئے، اۆشت...،
