4 هُداوند و آییئے زۆر و واکئے لۆٹۆک ببێت، مُدام آییئے چِهرگئے دیدارئے شۆهازا ببێت.
’هُداوند! جاه جن و وتی آسودگیئے جاگها بیا گۆن وتی زۆرئے اَهد و کَرارئے پێتیا.
تئو گوَشتگ: ”منی چِهرگئے شۆهازا ببئے.“ دلَ گوَشیت: ”هُداوندا! تئیی چِهرگئے شۆهازا آن.“
وتی زۆر و واکئے پێتی‌ای بندیگ کناێنت، وتی شان و شئوکتئے نِشانی‌ای دژمنانی دستا دات.
