7 بێواب گندلانی تها تچک آن، انچۆ که تهناێن مُرگے لۆگێئے سرا.
په هُداوندا ودارَ کنان چه هما نِگهپانان گێشتر که سُهبئے ودارا اَنت، هئو، چه هما نِگهپانان گێشتر که سُهبئے ودارا اَنت.
او منی هُدا! سجّهێن رۆچا پریاتَ کنان و تئو پَسّئوے ندئیئے، سجّهێن شپا هم، بله آرامَ نگِران.
دۆست و همبلُن ٹَپّانی سئوَبا چه من وتا کرّے دارنت و نزّیکێن هم دور اۆشتاتگ‌اَنت.
تئو منی چمّان نَزّ بئیگا نئیلئے، پرێشان آن و هبر کرتَ نکنان.
