34 بله آیان پَسّئو ندات و بێتئوار بوتنت چێا که راها، وت‌مان‌وت اے هبرا اَتنت که ”بارێن، مئے نیاما سجّهێنانی مستر و کماش کئے اِنت.“
گڑا آ وت‌مان‌وت هبر کنگا لگّتنت: ”واجه پمێشکا چُشَ گوَشیت که ما نان گۆن وت نئیاورتگ.“
واد شَرّ اِنت، بله اگن آییئے تام گار ببیت، شما چۆن آییا پدا وادۆکَ کنێت. شما هم وتا وادۆک و تامدار بکنێت و گۆن یکدگرا په سُهل و اێمنی زِند بگوازێنێت.“
گۆن براتی مِهرے، یکدگرا دۆست بدارێت، په شرپ و اِزّت کنگا چه یکدومیا دێماتر ببێت.
اے رمگئے سرا واجهی مکنێت که شمئے دستا دئیگ بوتگ، په اِشیا شَرّێن مِسالے ببێت.
چیزّے په کِلیسایا نبشتگُن، بله دیوتْریپیس که مستریئے لۆٹۆک اِنت، مئے اِهتیارا نمَنّیت.
