1 دگه رَندے، ایسّا کَنیسَها شت. اۆدا مردے هست‌اَت که دستی هُشک و مُنڈ اَت.
ایسّا و آییئے مرید کَپَرناهومئے شهرا شتنت. شَبَّتئے رۆچا ایسّا کَنیسَها شت و مردمی تالیم داتنت.
گڑا، سجّهێن جَلیلا تَرّ و تابی کرت، کَنیسَهانی تها وشّێن مِستاگئے جاری جت و جِنّیانی جِنّی هم کَشّت و در کرتنت.
پمێشکا، من که انسانئے چُکّ آن، منا شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هم هست.“
اۆدا بازێن آجز و نادْراهے وپتگ‌اَت که کۆر و لَنگ و مُنڈ اَتنت.
