34 منی پِر ترّگئے مِسال، همے ڈئولا اِنت که مردے دور و دْراجێن سپرێا برئوت، رُکست کنگئے وهدا، سجّهێن هِزمتکارانی کار و باران سر و سۆج بکنت و نِگهپانا هُکم بدنت: ’سار و هُژّار بئے!‘
من آسمانی بادشاهیئے کلیتان ترا دئیان، زمینئے سرا هرچے که تئو مکنَ کنئے، آسمانا هم مکن کنگَ بیت، هرچے که زمینئے سرا تئو رئوا کنئے آسمانا هم رئوا کنگَ بیت.“
دَروازگپان، گواشئے دپا په آییا پَچَ کنت و پَس شپانکئے تئوارئے نێمگا دلگۆشَ بنت. آ وتی جندئے پَسان په نام تئوارَ جنت و آیان ڈنّا بارت.
په همے سئوَبا سُنگ و مالیات هم دئیێت، پرچا که هاکم هُدائے هِزمتکار اَنت و وتی وهدا په همے کارا دئینت.
په پیلادِلپیائے کِلیسائے پرێشتگا نبشته کن: اے هبر هماییئیگ اَنت که پاک و راست اِنت، هماییئیگ که داوودئے کلیتی دستا اِنت. آ چیزّا که آ پَچ بکنت، کَسّی بند کرتَ نکنت و آ چیزّا که آ بند بکنت، کَسّی پَچ کرتَ نکنت. آ چُشَ گوَشیت:
