36 آییا پَسّئو دات: ”چے لۆٹێت؟“
زِبْدیئے دوێن چُکّ آکوب و یوهَنّا، ایسّائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”او استاد! مئے واهگ اِش اِنت آ چیزّا که چه تئو انّونَ لۆٹێن، په ما بکنی.“
گوَشتِش: ”وهدے تئیی بادشاهیَ کئیت، وتی پُرشئوکتێن دیوانا، چه ما یکّێا وتی راستێن و آ دگرا چپّێن نێمگا بنندارێن.“
ایسّایا جُست کرت: ”چے لۆٹئے؟ من په تئو چے بکنان؟“ گوَشتی: ”او استاد! منَ لۆٹان که دوبر بگندان.“
اگن شما منی دل و درونا بمانێت و منی هبر شمئے دلا بماننت، هرچے که لۆٹێت بلۆٹێت، شمارا رسیت.
