26 مرید، گێشتر هئیران بوتنت و گۆن یکدومیا گوَشتِش: ”گڑا کئے رَکّتَ کنت؟“
چه سوچنئے دُمکا اُشترئے گوَزگ وه باز گران اِنت، بله هُدائے بادشاهیا، زردارێن مردمئے رئوگ اَنگت گرانتر اِنت.“
ایسّایا پدا آ چارتنت و گوَشتی: ”په انسانا نبوتنی اِنت، بله په هُدایا چُش نه‌اِنت، چێا که هُدائے دستا هر چیزّ بوتَ کنت.“
گڑا گۆن آیان یکجاه بوت و بۆجیگا نِشت، گوات هم کپت و آرام بوت. مرید هئیران و هَبَکَّه منتنت،
مردم باز هئیران اَتنت و گۆن یکدومیا گوَشتِش: ”اے چۆنێن اَجَبێن نێکێن کارَ کنت، کَرّانی گۆشان پَچَ کنت و لِلّانی زبانا هم بۆجیت.“
یکّێا جُست کرت: ”او واجه! بارێن، چه مردمان، تهنا کَمُّکێنے رَکّیت؟“
هما که اے هبرا اِشکنگا اَتنت، جُستِش کرت: ”گڑا کئے رَکّتَ کنت؟“
آیان پَسّئو دات: ”هُداوندێن ایسّائے سرا ایمان بیار گڑا تئو و تئیی لۆگئے سجّهێن مردمَ رَکّێت.“
