31 ایسّا نزّیکّا شت، آییئے دستی گپت و پادی کرت. آییئے تَپ کپت، آ وشّ بوت و آیانی هِزمت کنگا لگّت.
اے سجّهێن شَرّی که هُداوندا گۆن من کرتگ‌اَنت، اِشانی بدلا چۆن بدئیان؟
بازێن جنێنے هم، که چه جَلیلا په ایسّائے هِزمت و چلۆپگا آییئے همراهیا آتکگ‌اَت، دور اۆشتاتگ و چارگا اَتنت.
اۆدا، شَمونئے وَسّیگ تپیگ اَت و نِپادئے سرا وپتگ‌اَت. اَنچُش که ایسّا لۆگا آتک، نادْراهئے هالِش دات،
بێگاها رۆنِندا رَند، مردمان وتی نادْراه که آیانی نیاما گنۆک و جِنّی هم هست‌اَت، ایسّائے کِرّا آورتنت.
وهدے ایسّا جَلیلا اَت، اے جنێن آییئے همراه اَتنت و آییئے هِزمت و چلۆپگِش کرتگ‌اَت. اَبێد چه اِشان، دگه بازێن جنێنے هم اۆدا اَت که آییئے همراهیا اورشَلیما آتکگ‌اَتنت.
ایسّایا جنکّئے دست گپت و گوَشتی: ”تَلیتا کُم!“ بزان: او جنکُّک! پاد آ.
پِتْرُسا آییئے دست گپت و اۆشتارێنت، باوَرمند و جنۆزامی تئوار کرتنت و تَبیتایی زِندکا آیانی دستا دات.
