19 شَریَتئے زانۆگرے آییئے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او استاد! هر جاه که تئو رئوئے من تئیی همراهَ بان.“
همے پئیما، چه شما هرکَسے، تان وهدے که چه وتی سجّهێن مال و هستیا دست مکَشّیت، منی مرید بوتَ نکنت.
